Columns docent Astrid Klepper en verloskundige in opleiding Eva Dessing

VERLOF IN LAAGLAND

Nog zie ik hem voor me. Een grote man met kaalgeschoren hoofd. Hij had speciaal vrij genomen om met zijn zwangere vrouw naar het spreekuur te kunnen. Het lukte me maar niet om contact met hem te krijgen; hij keek wat afwerend naar een punt op de grond. Bij het afscheid verweet hij mij en mijn collega’s dat hij geen aandacht kreeg. “Jullie moeten de partners meer betrekken, het lijkt net of ik niet besta”, zei hij terwijl hij de spreekkamer uitliep.

Een andere man vergeet ik ook nooit meer. Een uitsmijter in de horeca die zijn vrouw tijdens de baring bijstond. De ontsluiting duurde vrij lang en na een doorwaakte nacht zei hij met de telefoon in zijn hand: “Ik ga m’n moeder bellen en vraag of ze komt. Ik heb ook steun nodig.” Na heftig protest van zijn weeën opvangende vrouw zag hij daar toch van af en ben ik even met hem gaan zitten. De situaties deden zich voor in de tijd dat mannen twee dagen verlof kregen als hun kind werd geboren. Daarna is lang gepoogd het verlof te verlengen, zodat de partner tijd had om zijn pas bevallen vrouw te ‘helpen’ met de zorg voor ‘het’ kind.

Ook nu voelen veel partners zich minder betrokken bij de zwangerschap en de zorg voor ‘de baby’ dan de zwangere zelf, lees ik in de eerste uitgave van De Verloskundige. Daarin staat ook dat er een partnermodule in Centering Pregnancy is ontworpen. En dat het besef groeit dat we ons als zorgverleners voornamelijk richten op aanstaande moeders.

Dat vraagt wat van ons. Het vraagt echter ook een maatschappelijke en politieke wending. De huidige partnerverlofregeling van een paar weken geeft het impliciete signaal dat de zorg voor kinderen voornamelijk bij de moeder ligt. Dat is niet alleen onterecht naar de moeders toe, het doet de vaders en hun kinderen eveneens tekort. Laat de eerste mannelijke minister publiekelijk gebruikmaken van het aanvullende verlof. En laat hij opstaan en zeggen dat dat véél te kort is. En laten wij, verloskundigen, in ieder geval letten op ons taalgebruik, verbaal en in voorlichtingsmateriaal. Het gaat niet om zorg voor ‘de baby’, maar om zorg en toekomst voor jouw/jullie kind. Zorg die van belang is voor de gezondheid van alle gezinsleden en daarmee voor de hele maatschappij. Stimuleer het opnemen van alle verlofweken. Zo verplaatsen we een klein steentje in een zeer traag stromende rivier door het laagland.

STUDY ABROAD - IERLAND 2020/2021

Begin september was het zo ver. Na maanden van regelzaken en onzekerheid of ik door COVID-19 nog wel naar het buitenland mocht, zat ik eindelijk in het vliegtuig naar Ierland. Het avontuur van vijf maanden studeren in het buitenland kon eindelijk beginnen!

Ik ben hier voor een vrije keuze minor psychologie aan de National University of Ireland in Galway, aan de westkust van Ierland. In de eerste instantie was mijn keuze vooral gebaseerd op het feit dat ik heel graag hierheen wilde, maar een leuke bijkomstigheid was dat ik bij deze universiteit zelf mijn vakkenpakket kon samenstellen. Ik volg nu vakken als ‘Health Psychology’, ‘Human Sexuality’ en ‘Positive Psychology’, die ontzettend interessante inzichten bieden voor zowel zelfontplooiing als voor mijn toekomst als verloskundige. De eerste paar weken (na twee weken quarantaine) heb ik hier volop van mijn vrijheid kunnen genieten en heb ik prachtige plaatsen ontdekt, verse oesters gegeten en veel Guinness van de tap gedronken. Ik was haast vergeten dat ik hier kwam om te studeren.

Halverwege het semester stond ik (helaas) weer met beide benen op de grond, want door COVID-19 krijg ik geen tentamens maar ‘continuous assessment’, een chique term voor het schrijven van 12 essays. Voor mij was het misschien maar goed dat er zes weken lockdown werd aangekondigd, zo was er tenminste weinig afleiding tijdens het studeren. Ik kan wel zeggen dat er niks gelogen is van mijn vrije keuze minor aanvraag: ik ben volop aan het werken aan mijn academische vaardigheden!

Hoewel de ervaring natuurlijk heel anders is door COVID-19, zou ik het alsnog iedereen aanraden om naar het buitenland te gaan. De leuke (internationale) studenten om me heen, het Ierse landschap en de Galway Christmas lights zorgen voor een onvergetelijke ervaring! Op veel momenten heb ik nauwelijks door dat er een wereldwijde pandemie gaande is.

De security helpt je daar dan weer aan herinneren wanneer ze het zoveelste campusfeestje opbreken. Dat houdt ons hardwerkende studenten verder niet tegen: een tentamen kun je herkansen, een feestje niet. En dat lijkt me een mooie Ierse levensles om mee af te sluiten. Juist in deze tijden is het belangrijk om te genieten van de leuke dingen die op je pad komen, de rest komt wel!